Słownik etymologiczny języka polskiego/pułk
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
pułk, z dawnego pełk, ocalałego w nazwach osobowych, złożonych z -pełk (Świętopełk, Jaropełk, Przedpełk), lub zeń urobionych (Pełka; Pełczyn); prasłowiańska nazwa ‘oddziału wojska i ludu’; od tegoż pnia co i grec. polis, łac. populus, niem. Volk; p. pełny; pułkowy, pułkownik, pułkownikować; pułkownik od nas i na Ruś przeszedł, wraz z innem słownictwem wojskowem (chorunżij, puszka); już w połowie 17. wieku sarkano, że niem. oberszter zabiera miejsce pułkownikowi.