Słownik etymologiczny języka polskiego/punkt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
punkt, punkcik, punktualny, z łac. punctum od pungere, ‘kłóć’; tu i puntały, w 16. i 17. wieku, ‘trzpienie w klamrach, zankle’, z włos. puntale, pisane niemal stale przez o: pontały (i ‘ozdoby na czole’).
