Słownik etymologiczny języka polskiego/puhar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
puhar, ‘czara, czasza’, z niem. Becher, u Węgrów pohár, serb. słowień. pechar, cerk. pechar i pachar w nazwie ‘czasznika’: pacharnik, łuż. bjechar, staroniem. behhar i pehhari, łac. średniowiecz. bicarium.
