Słownik etymologiczny języka polskiego/pytać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
pytać, od pyta, pytka, ‘męczarnia’, »wziąć na pytki«, ‘na tortury’; znaczenie pierwotne: ‘krajać’ (łac. am-putare; czes. pytwa, ‘anatomja’); u nas pisano i przez i: »pitwać ryby« (niby ‘patroszyć’, wypitwać czy wypytwać w słownikach około r. 1500 i w późniejszych; por. narzeczowe pitraszyć, pitolić, ‘niezgrabnie co robić’, pitwak i pitrok, o ‘nożu tępym’); zapytać, z dawnego opytać, zopytać, gdy pojedyncze złożenie zbyt się utarło (za- mylne zamiast zo-). Przejście znaczenia od ‘krajać, ciąć’, podobne jak w badać (p.).
