Słownik etymologiczny języka polskiego/róść
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
róść; dziś czas teraźniejszy wyłącznie od rosnąć: rosnę itd., dawniej: rostę, rościesz, rostą, rósł; rost, stąd rościć (pretensje); wzrost, narost, porost, zarost; do rosły: zarośli i roślina; złożenia z po-, za-, przy- (przyrost), do- (dorosły); wyrosłek, podrosłek (dziś wyrostek, podrostek, nie poprawne); narośl, itd. Oboczność róść i rasti (cerk. i południowe; serb. rasti, rast, ‘rost’) dowodzi przestawki pierwotnej z *orstą (bezokolicznik *orsti, z *orst-ti), urobionego od *ord-t- (w litewszczyźnie nie zastąpionego).
