Słownik etymologiczny języka polskiego/re-
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
re- z red-: liczne złożenia łacińskie, jak reakcja, recenzja, recydywa, redakcja itd., oznaczające nawrót, powtórzenie, pomijam, owe rebelja (rebelizant), redukcja itd.; również pochodne od rēs, ‘rzecz’, jak realny itd. (p. rebus); relacja i referat, co jedno i to samo; religja, religijny, co nie od ‘wiązania’ (łac. ligare) nazwana, lecz ‘baczność, poszanowanie’ znaczy (łac, re-lego, grec. alegō, ‘dbam’; Uk-alegon, ‘niedbały’, w Odprawie Posłów Kochanowskiego z r. 1578; przeciwnie: neg-lego, ‘niedbam’); rebekować, ‘rzygać’, z włos. riboccare (od bocca, ‘usta’); remiza, w obu znaczeniach (‘wozownia’ i ‘przegrana’ przy grze w karty) z franc. remise.
