Słownik etymologiczny języka polskiego/reszt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
reszt, »gonić resztem«, ‘ostatkiem’; dziś przeważnie rodzaju żeńskiego: reszta, resztka, zresztą; wreszcie i nareszcie mogą i do resztu należeć; z niem. Rest, a to z łaciny (restare, ‘zostawać’).
