Słownik etymologiczny języka polskiego/ruczaj
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
ruczaj, przezwany od toku rączego, z ogólnie słowiańskiem u (czes. i rus. ruczej), od czasownika o ‘szumie wodnym’: bułg. woda ruczi, serb. i słowień. ruknuti (to samo); urobione przyrostkiem -k od ru-, ‘ryczeć’; ruczaj z pierwotnego *ruk-ēj, z przyrostkiem częstym w podobnych tworach (por. obyczaj, lężaja, wierzeja). Por. rączy.