Słownik etymologiczny języka polskiego/ruta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ruta, rutka, ruciany, ziele ogrodowe, niezbędne dla wianka weselnego; »rutkę sieją« stare panny; z łac. ruta (niem. Raute), a to z grec. rhytē.
