Słownik etymologiczny języka polskiego/rys i rysa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rys i rysa, oboje z niem. Riss, nabrało osobliwszych znaczeń: rysa, ‘szpara’ (np. w murze), ‘szrama’ (na twarzy), rysować się, ‘rozpadać się’; rys, ‘znak, cecha’, »rysy twarzy, charakteru«, zarys czegoś; rysować, ‘robić rysy’ (»djament rysuje szkło«), lub (por. niem. Abriss) ‘kreślić piórem, malować, wyobrażać’; rysunek, rysunkowy, rysownik; w tem znaczeniu, Niemcom mniej znanem, przeszło od nas do Moskwy, ale tam i wznowiono: risowať; risowat’ sia, ‘puszyć się’. Tu należy i rajsbret i rajscajg, niem. Reissbrett, Reisszeug, z reissen, ‘rysować’.
