Słownik etymologiczny języka polskiego/rzechotać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
rzechotać, w rozmaitych postaciach: rzechtać, rzektać, rzekotać, rzegotać; o głosach sroki, wieprza, żab; u ludzi o ‘śmiechu głośnym’ albo o ‘paplaniu’; w biblji rzektanie o ‘rżeniu koni’; słowień. regetati o żabach; z wokalizacją o staroruskie rokotati, ‘hałasować’.
