Słownik etymologiczny języka polskiego/rzemień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rzemień, rzemyk (jak kamyk, chociaż pierwszego przypadku *rzemy nie było), rzemienny, rzemieniowy; »gryźć rzemienia« w przysłowiu (o ‘nałogu’; od psów wzięte); prasłowiańska pożyczka z niem. Riemen, staroniem. riumo. U wszystkich Słowian tak samo.
