Słownik etymologiczny języka polskiego/sół
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
sół, sołek, ‘komora, spiżarnia’, częste w 15. i 16. wieku; w rotach: »nie uczynił w sole szkody«, r. 1401, »do sołu dziurą trafiła«, w Ezopie; lit. sołas, suołas, ‘ława’; praniem. sala, Saal (stąd romańskie i europejskie sala, salon, rus. zał, itd.) znaczy ‘domostwo, dworzec o jednej izbie’; goc. salithvos, ‘gospoda’; łac. solum, ‘grunt’. Brak odpowiedników słowiańskich poza polszczyzną, więc jest możliwość pożyczki, mimo odmiennego znaczenia.