Słownik etymologiczny języka polskiego/sapient(y)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sapient(y), ‘bedel, sługa rektorski’, z łac. sapiens, ‘mądry’, wedle dawnej tytułomanji (rektor: magnificus, dziekan: spectabilis, itd.); z tej łaciny i śmieszny saperda, ‘mędrek’, od 17. wieku., a może i safanduła, od 18. wieku, z przyrostkiem i znaczeniem jak fafuła.
