Słownik etymologiczny języka polskiego/schab
schaby. Znam je z ruskiego; w Domostroju (około 1560 r.) przy wyliczaniu potraw postnych co raz mowa o schaba, schaby biełużyje, więc słowo nie »obce«, lecz słowiańskie; por. chabina, ‘pręt’ (?). [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
schab, częściej w liczbie mnogiej: schaby, ‘mięso wieprzowe przy żebrach’; obce ?
