Słownik etymologiczny języka polskiego/sekować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sekować, sekatura, z włos. seccare, seccatura, ‘nudziarstwo’, od siccare, ‘wysuszać’; sekutny, ‘dokuczliwy, swarliwy’, przeważnie o babie, sekutnica; stąd i czeskie sekutný.
