Słownik etymologiczny języka polskiego/skory
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
skory, skoro; skorusza, ‘jarzębina’; we złożeniach skoropis, skorowidz; skorojrzy, ‘rychło dojrzewający’, a przez stałe rozpodobnianie dwu r: skołojrzy, skołoźrzywy, u Potockiego jedno obok drugiego: »owoce skorozrywe« i »nadzieją skołozrywą płoszy«, »frukt skołozrywy«. Prasłowiańskie i prasłowo zarazem; gdzie indziej z samogłoską e: lit. skerys, ‘konik polny’, grec. skairō i skirtaō, ‘skaczę’, anglosas. scere, ‘konik polny’, dawne niem. scerōn, ‘bujać’; jest i ch- z sk-, p. chart.
