Słownik etymologiczny języka polskiego/skorupa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
skorupa, skorupka, skorupina, i skrócone skorpa (skorepa), a obok niej szkarupa i s(z)karłupa, co się u innych Słowian powtarza; cerk. skrałupa i skrałuszta, ‘kora’, przybiera najrozmaitsze postaci: słowień. szkralub, szkrelup, kreluszt, szkrlup, o ‘śmietance’, czes. s(z)kraloup, o ‘skórze (na mleku)’, o ‘lodzie’, tak samo z ł i w rus. s(z)korłupa, jakby łupa czy łuska wpływały. Wszystko widocznie od skóra, z rzadkim przyrostkiem -up (por. gorjup od gorje-, ‘gorzki’). Obok skor- i szczer-: szczerzupa, szczerzupina. P. skóra.
