Słownik etymologiczny języka polskiego/skowyt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
skowyt i skowyk, skowytać, skowyczeć, o ‘skomleniu’, »nie skowiknie pies«, biblja (zaskowyczy, Leopolita); cerk. skyczati, o podobnych głosach; bez s-, kuwiek (p.) i kuwikać, o sowie: »jako sowa kowiekać«, kuwieczka, ‘piszczałka do wabu’; słowień. skowik, o ‘krzyku sowim’, u Serbów skwiknuti, skwiszati, ‘skomleć’.
