Słownik etymologiczny języka polskiego/skrowity
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
skrowity, ‘skromny’, przestarzałe; nieskrowity, ‘nadęty, wyniosły’; od skrow; por. czes. skrowný, ‘mały, mierny, co się kryje’ (w cerk. i rus. skrow, skrowiszcze, sokrowiszcze, ‘skarb’, co i Klonowic w Lublinie od Rusi przejął); p. kryć; skrow, »ani skrowu pobrali« (‘skarbu’?, ‘schowania’?), r. 1406.
