Słownik etymologiczny języka polskiego/skubać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
skubać, skubnąć; dawne (16. i 17. wiek) skuść, skubę; skubanina; prasłowo, u wszystkich Słowian (i z szk-); lit. skubti, ‘spieszyć się’, skubrus, ‘zwinny’; goc. af - skiuban, niem. schieben; urobione to od sku-, ‘golić’, łotew. skuwu, lit. skutu, ‘golę’, skutos, ‘ostrzyżki’, grec. ksyō, ‘gładzę’.
