Słownik etymologiczny języka polskiego/spiż(a)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
spiż(a), ‘bronz’, spiżowy; z niem. Speise, ‘pokarm’ (dawniej spīse), Glockenspeise; dziś u nas ograniczone do ‘kruszcu’ (z miedzi i cyny), z czego dzwony leją, ale do 18. wieku znaczyła spiża ‘to, co w spiżarni naspiżowano’; »spiżować wóz«, ‘nabierać żywności’; ocalało do dziś w słowach spiżarnia, spiżarka. Już r. 1500: »spiża, cuprum, metallum«. Niemieckie Speise z łaciny, p. speza.
