Słownik etymologiczny języka polskiego/strój
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
strój, stroić, strojny; nastrój, nastrajać; strojniś (w 17. wieku i strojnat); stroisz, ‘dzierżak’; strój dziś o ‘ubiorze’, pierwotnie tylko o ‘przyborach’ wszelakich: »wszelkiego stroja spiewającego«, biblja (»wszelkiej muzyki«, Leopolita), stroić w psałterzu i i. zawsze tylko ‘czynić, działać’ (np. złość itp.), ale i: »palce stroili są żałtarz«; w biblji »stroić gody«, ‘urządzać’, »strojący synów«, ‘przełożeni ich’; »stroje bobrowe« (por. wyraz: potrzeby), »stroje męskie«; strój, ‘sposób’; w cerk. stroj ‘rząd’, stroiti ‘sposobić’, u Słowieńców i Serbów stroiti ‘garbować skórę’, rus. stroj ‘rząd, szereg’; od pnia strei-. U Czechów stroj ‘maszyna, mechanizm’.
