Słownik etymologiczny języka polskiego/stromy
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
stromy, ‘spadzisty’, od pnia strem-, strom-, p. strzmić; u innych Słowian z półgłoską miękką: rus. striemgław, ‘głową naprzód’, striemiť, ‘pędzić’; cerk. strm(en), ‘spadzisty’, ustrmnąti, ‘rzucić się (z góry)’, serb. (liczne) strm(en), strmina, ‘spad’, strmoglawice; p. strzemię. U Czechów strom, ‘drzewo’, zbiorowe stromowí; strmý, ‘stromy’, strzemhlaw, ‘głową naprzód’ (skoczyć).