Słownik etymologiczny języka polskiego/strzemię
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
strzemię, strzemienny, u innych Słowian z półgłoską: strmeń (i rodzaju męsk.), czes. strzmen i trzmen; od tegoż pnia co i stromy (p.); z półgłoską i u nas w strzmić, nastrzmić, ustrzmić, ‘nasadzić’: »niechaj po głowie strzmi bryże«, Potocki.
