Słownik etymologiczny języka polskiego/strucel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
strucel, ‘kołacz’, strucla r. 1472, z niem. Stritzel, Strutzel. Tak samo mniej znany strudel, sztrudel, czes. sztrudel i sztrudle, z niem. Strudel.
