Słownik etymologiczny języka polskiego/strumień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
strumień, strumyk (do pierwotnego pierwszego przyp.: *strumy); prasłowo, od wymienionego pod struga pnia s(t)ru-, ‘płynąć’; lit. straumuo i sriaumē, ‘rzeka’, łotew. straume, ‘prąd’; niem. Strom (nord. straumr), grec. rheuma (stąd rema, ryma, ‘katar, sapka’, i reumatyzm, rematyzm, rumatyzm, ‘gościec’); trac. Strȳmōn, ‘rzeka’ (bułg. Strumica). U wszystkich Słowian tak samo.
