Słownik etymologiczny języka polskiego/strzykać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
strzykać, dawniej i strzekać, strzykawka; i z samem r: strykać, strukać, a bez s-: trukać (u Morsztyna r. 1620 »chrościele strzykały«, a »żóraw strukał«); stri- i stru- mieniają się więc; por. strzyc.