Słownik etymologiczny języka polskiego/stuk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
stuk, stukać, stuknąć, stukot; prasłowiańskie, cerk. i rusk.; oznaczało pierwotnie wszelaki ‘głos’ (jako oboczne do stęk, p.); ograniczone u nas i na Rusi do ‘głośnego uderzania, pukania’.
