Słownik etymologiczny języka polskiego/suchy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
suchy, suszyć; liczne złożenia; susz, o ‘owocach’, ‘lesie’ i ‘pasiece’; suszarnia; suchar, osuch (‘placek’, od r. 1472, i ‘gałąź sucha’), sucharek; suszki, i o ‘pachnidłach’; suszyć, suchoty o ‘poście’, t.j. ‘wstrzymywaniu się od napojów’: »suchot, odpustów, drożek, dość na polityka«, »świadczą jej suchoty ustawiczne, jej posty, jej modły«; od 18. wieku począwszy nazwa ‘choroby’ (por. niem. Auszehrung, ‘gruźlica’), suchotnik, suchotniczy; sucho, rzeczownik: »nie przeszkodzą mu sucha..., mrozy«; suchość; suchorlawy (sucherlawy, jak chuderlawy; por. cerk. suchonjaw, serb. sucholiw); suchedni, »kwartał«, tak nazwane od postu przy owych »quatuor tempora«, już r. 1558: »godzien dobrych suchedni«, t.j. ‘płacy kwartalnej’. Prasłowo, z trojaką wokalizacją: schnąć, suchy, usychać. Lit. sausas, ‘suchy’, susti, o ‘parchach’, łotew. sust, ‘schnąć’; ind. śosza-, ‘schnięcie’, śuszjati, ‘usycha’; grec. auos, ‘suchy’; niem. dawne sōrēn, ‘usychać’. Niemiecka nazwa kraiku Zauche, z słow. Sucho lub Sucha. U wszystkich Słowian tak samo: rus. sochnuť, ‘schnąć’, itd.
