Słownik etymologiczny języka polskiego/sudamny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sudamny, sudanny, w 16. i 17. wieku częste, o ‘zgrabnym, eleganckim, strojnym’: »Rusin sudanno ukłoniwszy, rzecze«, »sudamnością białej płci«, »wieśniacy (greccy) są tak sudamni«, »nogi sudannej«. Pożyczka z ruskiego? (czes. sud, ‘parzysty’,?; ruskie ssudit’, ‘pożyczać’,?). Napewno pożyczki z rus. są sudny, ‘statki, okręty’ (częste w 16. i 17. wieku: »topi sudny«), i sudzina, ‘naczynie’ (u Stryjkowskiego), z rus. sudno i (so)sud (p. sąd).
