Słownik etymologiczny języka polskiego/swora
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
swora, sworzeń, sworny, sworność, p. sfora, niesforny (Potocki sforzeń nigdy przez sw- nie pisze: »łamie się sforzeń i rozwora«, »sforniowym świdrem wierci«); również »sfora psów«, ale o ‘przyjaźni’, ‘małżeństwie’: swora, sworny, już częstsze; p. wrzeć; swora przeciw rozworze. Czeskie swor i swora tylko o ‘narzędziach’, ale sworný: ‘zgodny’.
