Słownik etymologiczny języka polskiego/szczaw
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczaw, roślina ‘rumex’, szczawik zajęczy; szczawa, ‘woda kwaskowata’, Szczawnica, ‘źródło szczawy’; prasłowiańskie; cerk. sztaw, ‘rumex’, u innych Słowian i z przyrostkiem -l: rus. szczawiel (i szczawiej), serb. sztawel, czes. sztjawel, łuż. szcichel. Pisownia szczawiu w 16. wieku oznacza miękkość w’.
