Słownik etymologiczny języka polskiego/szkoda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szkoda, szkódka, szkodzić, szkodować; przeszkoda, przeszkadzać; szkodliwy; szkodnik; szkodny (szkodzien); szkodźca (szkojca); inne złożenia (odszkodować itd.) pomijam; ogólne u Słowian, ale na Ruś ta pożyczka przez Polskę się dostała; u nas już w psałterzach, gdzie tłumaczy i ‘niebezpieczeństwo’ i » pogorszenie«, ‘scandalum’; z niem. Schaden (dawne scado), prasłowa, por. grec. a-skēthēs, ‘nieuszkodzony’.
