Słownik etymologiczny języka polskiego/szorc
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szorc, ‘fartuch, famurały’, w 16. wieku; z niem. Schurz, Schürze; z Schurzfell poszedł szurcfał, szorsfał; co do szorctuch, p. szarstuch. Słowa niemieckie, jak i kurz, ‘krótki’, wszystkie z łac. curtus, ‘krótki’, albo excurtare, ‘skracać’.
