Słownik etymologiczny języka polskiego/szorować

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

szorować, szurować, jak w czes., dziś o ‘myciu’ (naczyń, podłogi), dawniej o ‘czyszczeniu zbroi’: »pancerze szorują«; »wiatry szorujcie liściem«, »gałąź szyję szoruje«; szor, ‘nawała’; z niem. scheuern z franc. écurer z łac. excurare, niby ‘zamiatać’. Inne jest szorulec z Schürholz, r. 1526 szerolc, i szorsztyn, z Schornstein, ‘komin’, oba z niem. schürn, ‘niecić ogień’.