Słownik etymologiczny języka polskiego/sztaba
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
sztaba, ‘szyna’, ‘przodek statku’, »żelazo sztabowe«, ‘w sztabach’ (»złoto surowe czyli w sztabach«; sztabki); z niem. Stab, Steven; sztab, o ‘korpusie oficerskim’, sztabowiec, również z niem. Stab. Ale sztabować, ‘posypywać mąką’ (w piekarni), z niem. stäuben.
