Słownik etymologiczny języka polskiego/szyndować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
szyndować, w 14. i 15. wieku ogólne, ‘rozbijać’, z niem. schinden (Schande, schänden); w rotach: »nie szyndował na dobrowolnej drodze«, itp.; później tylko ‘odzierać zwierzynę ze skóry’, ‘łupić trupy’; »rozszyndują ryby tułów jego«, S. Twardowski 1637 r. Niem. schinden, jak i Schinnen, ‘łupież na głowie’, do ang. skin, ‘skóra’.
