Słownik etymologiczny języka polskiego/tążyć
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
tążyć, ‘dążyć, tęsknić’, w 16. i 17. wieku, częste u Potockiego: »duchem tąży w niebo«, »tąży do ziemie«, »tąży z pola do chlewa świnia«; oboczne tużyć, tużebnik (nazwa ziela, Stanko 1472 r.); od tęga, tuga (p. tęga).