Słownik etymologiczny języka polskiego/tepać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
tepać, ‘bić’, w 16. wieku, np. u Leopolity, z czes. tepati; por. top-, potop (p. tonąć).
