Słownik etymologiczny języka polskiego/trata
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
trata, tracić, utratny; strata, stracić, straceniec (»huf straceńczy«, z niemiec. verlorener Hauf); zatracony; utracjusz (niby z łacińska). Prasłowiańskie; cerk. tratiti; dorobione do trawić (p.), jak stata (staciwa) do stawić; inni łączą to, jako prasłowo, z lit. truotas, ‘osła’, trotinti, ‘droczyć’, goc. thrōthian, ‘ćwiczyć’, grec. atartātai, ‘szkodzi’.