Słownik etymologiczny języka polskiego/trawa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trawa; trawić, potrawa; trawny r. 1500, dziś wytrawny; niestrawny; trawnik, trawiasty; znaczenie ‘trawy’, acz już prasłowiańskie (cerk. trjawa itd.), niepierwotne: pokarm to dla bydła, gdy strawa ludzka; więc trawa od truć (p.), jak sława od słuć. Czasownik trawić znaczy i ‘wydawać’: trawili się, ‘mieli wydatki’; wkońcu i ‘szczuć’: »niedźwiedzia psy (t. j. psami) trawiono«, stąd owo trawny r. 1500 o ‘podstępnym kłótniku’; rus. trawit’.
