Słownik etymologiczny języka polskiego/ułan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ułan, europejskie (ułanka), od nazwy »szlachty« tatarskiej: »Tatarowie celniejszy zacnego rodu, kniaziowie, murzowie, ułanowie i wszyscy co na ziemskich dobrach mieszkają« (są to tak zwane ułusy, ‘udziały’); wymienia ich już Miechowita 1517 r. Wywodzą dowolnie z tur. tatar. oglu, ‘syn’, niby ‘pacholę’ (oglu i w nazwie Atyli, Awitochol, t. j. ‘syn Awita’ ?).
