Słownik etymologiczny języka polskiego/ubać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ubać, ubawać się, w biblji, w Ezopie, ‘obawiać się’, dziś nieużywane; czeskie (ruskie) ubáti se. W biblji niejedno złożenie z u- całkiem czeskie, udziełać (zamiast udziałać) i i., por. ustać; w innych razach u- i o- się zgadzają: ubaczyć, psałterz, r. 1500; ubić, dawniej i obić, ukazać i okazać, ukąsać i okąsać, umylić i omylić; w Ezopie: »osłowie drogi umylili«, upuścił i opuścił, uzielenić.
