Słownik etymologiczny języka polskiego/uszmarać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
uszmarać, ‘powalać’, »uszmara (się) w kominie«; tak samo w czes., szmárati, ale tam są obok i postaci z cz: czmárati, czmarykati, o ‘bazgraniu’; czy mimo to nie należy do smar, smarować, p. (?).
