Słownik etymologiczny języka polskiego/wąpiory
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wąpiory, ‘piernaty’: »z wąpiorów brudnych łeb podniesie«, »pod wąpiory się zagrzebie«, r. 1610; imię Wąpierski; właściwie ‘poszewki z pierzem’ (wą- i pióro).
