Słownik etymologiczny języka polskiego/wędrować
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
wędrować, »iść na węder«, wędrowny, wędrownik, wędrowiec, wędrówka; z niem. wandern; ę, jak zawsze, z an; małorus. wandruwaty i mandruwaty; tak, i z m-, i na Litwie.