Słownik etymologiczny języka polskiego/węgieł

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

węgieł, węgłowy, węgielny; węgielnica, o ‘miarze, wedle której węgły stawiają’, i węgielniki, o ‘kopcach narożnych’ (‘narożnikach’); »jedne drzewa na węgle, a drugie na węgły«. Prasłowo; wszędzie tak samo; cerk. ągŭł i ągł, rus. ugoł(ok), ‘kąt’, czes. úhel, serb. ugao; łac. angulus, ‘kąt’, ungulus, ‘pierścionek’; węgieł ma być pożyczką z łac. (?).