Słownik etymologiczny języka polskiego/węgiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
węgiel, zwęglać, węglowy i węglany, węglarz; w dawnym języku wągl, a mylnie i wągiel, zbiorowe wągle. Prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; cerk. ągl’, rus. ugoľ, serb. ugaľ, czes. uhel; lit. prus. anglis, ‘węgiel’, ind. angāra-.
