Słownik etymologiczny języka polskiego/wesz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wesz, wszawy; wszoły, ‘wszy bydlęce’; mędoweszka; w- przydech prasłowa: cerk. wŭsz, rus. wosz; brak odpowiedników pewnych; lit. utis, ‘wesz’, możnaby połączyć wedle wzoru: piech- (pieszy) do ped-. W mędoweszka prasłowo mądo: cerk. mądo, grec. mēdea (to samo, u Słowian z nosówką) od pnia med-, p. modry (o ‘mokrocie’); niema go na Litwie; narzeczowe mędak.
